دل نوشته - مناجات

نشسته ای بر آستان آسمانی دلت و عشق را فریاد می زنی
صدایش میزنی از اعماق وجودت
بارانی بر روی چشمهایت جاریست
میشنوی صدای مرگ ثانیه ها را
میشنوی صدای تولد فردا را
بی قراری …
دعا می کنی ای کاش هیچگاه چشم بر این فانی باز نمی کردی
دعا می کنی که ای کاش با مرگ ثانیه ها، مرگ تو نیز از راه می رسید
فرازهای دعای کمیل، نیایش های علی را در سینه ات می شنوی که ” الهی و من لی غیرک ”
دنبال چاهی در درونت می گردی تا او را همدم خود کنی
نخلستان های وجودت خشکیده اند و نور الهی را کمرنگ می بینی
باز یاد فرازی می افتی که فاغث یا غیاث المستغیثین
میدانی و باور داری که کسی جز او همراه و کمک حالت نیست
نمی دانی آن بالا، بالای هفت آسمان آبی، آنجا که قشنگترین ها را میتوان دید در زهن و دل خدا چه می گذرد…!
برایت چه سرنوشتی را رقم می زند؛ آنقدر گنه کاری که نمی تواند از گناهانت چشم بپوشد !
دلی شکسته داری و امیدت فقط به همین است که کاش این بار هم از خطاهایم چشم بپوشی
و دستانم را بگیری و بلندم کنی و تا انتهای جاده زندگی در کنارم باشی
بنده ایم و ممکن الخطاء، ولی تو کریمی و ارحم الراحمین
ای تنها امید همه نا امیدان
یا سبوح یا قدوس

------------

پ.ن : بی قراری ... التماس دعا