رو به انتهاست صدای عروج صدای پرواز

اما هنوز هم دیر نیست.

هنوز هم زمزمه های عروج برپاست

هنوز هم باران رحمت بر کویر دل میبارد تا نپوسند فطرتهای پاک

این بار فصل کوچ است

اما نه فقط برای کبوترها که آماده پروازند

فصل کوچ است برای همه

من? تو و او

و آسمان با رویی گشاده و قلبی مملو از عطوفت منتظر است

و با آغوش باز مسافران از راه رسیده را استقبال میکند

چه کسی که ?? روز است در راه است

چه آنکه عمری است در راه است

و چه من که تازه حالا که زمزمه های فراغ از ماه مهربان? ماه آشتی ما با خدا برخواسته است آمده ام

و من هم با این سحرگاه باقی مانده عهد می بندم تا همیشه همدم ناله های سحر باشم

به امید توفیق این روزها

------------------
پیشا پیش عید همگی مبارک.

از این به بعد حریم یاس به اینجا منتقل شده دوستانی که لینک دادن محبت کنند لینک رو به این آدرس تغییر دهند: http://HarimeYas.ir/

البته هنوز مشکلاتی هست. منتظر نظراتتون برای بهبود وبلاگ هستیم. یاعلی

دلنوشته (یاس)
----------------------

آسمان گشود دستهایش را

و پهن کرد سفره وسیع خداوندی را

من? تو و او بر سر سفره نشتستیم؛

بی مقدمه و بی‌مایه

تا از طراوت دستان آسمان بر ترکهای قلبمان مرحم بگذاریم.

و ماندیم تا شب موعود تا نوزده شب بعد از آن

آماده می‌شویم تا بگشاییم سفره دل را و می‌خوانیم

الهی؛

و می‌گوئیم العفو...

و مروارید می نشانیم بر دیده دل? و اینجا می‌خوانیم

انا انزلناه فی لیله القدر

و می‌نهیم آن را بر دو دست و بر سرمیگذاریم آن آیه‌های نور را

و قسم می‌دهیم رب‌الغفور را به ?? نور پاک و در این مرحله به مرحمت خداوندی سبک? آرام و پاک می‌نویسیم قصه سرنوشت را...

.

احادیث زیبا از اهل بیت علیهم السلام درباره ماه مبارک رمضان. احادیث ذیل از  سایتهای بلاغ و دانشکده مجازی علوم حدیث گلچین شده اند.

قال رسول الله (صلى الله علیه و آله)
... و هو شهر اوله رحمة و اوسطه مغفرة و اخره عتق من النار.

رسول خدا (صلى الله علیه و آله) فرمود:
رمضان ماهى است که ابتدایش رحمت است و میانه‏اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم.
بحار الانوار، ج 93، ص 342
-----

قال امیرالمومنین علیه السلام
الصیام اجتناب المحارم کما یمتنع الرجل من الطعام و الشراب.

امام على علیه السلام فرمود:
روزه پرهیز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز مى‏کند.
بحار ج 93 ص 249
-----

قال الصادق علیه السلام
اذا صمت فلیصم سمعک و بصرک و شعرک و جلدک.
آنگاه که روزه مى‏گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه‏دار باشند.«یعنى از گناهان پرهیز کند.»
الکافى ج 4 ص 87، ح 1
-----

قال الباقر علیه السلام
لا صیام لمن عصى الامام و لا صیام لعبد ابق حتى یرجع و لا صیام لامراة ناشزة حتى تتوب و لاصیام لولد عاق حتى یبر.

امام باقر علیه السلام فرمودند
روزه این افراد کامل نیست: 1 - کسى که امام (رهبر) را نافرمانى کند. 2 - بنده فرارى تا زمانى که برگردد. 3 - زنى که اطاعت‏شوهر نکرده تا اینکه توبه کند. 4 - فرزندى که نافرمان شده تا اینکه فرمانبردار شود.
بحار الانوار ج 93، ص 295.
-----

قال الصادق علیه السلام
من صام لله عزوجل یوما فى شدة الحر فاصابه ظما و کل الله به الف ملک یمسحون وجهه و یبشرونه حتى اذا افطر.

امام صادق علیه السلام فرمود:
هر کس که در روز بسیار گرم براى خدا روزه بگیرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را مى‏گمارد تا دست‏به چهره او بکشند و او را بشارت دهند تا هنگامى که افطار کند.
الکافى، ج 4 ص 64 ح 8; بحار الانوار ج 93 ص 247
 

-----

-------------------

-- چند وقت به دلیل مشغله کاری نتونستم وبلاگ رو به روز کنم.
-- انشاءلله قصد تغییر آدرس دارم. این رو هم اضافه کنید به تاخیر در بروز رسانی
-- تو این ایام ما رو هم از دعای خیرتون بی نصیب نگذارید.
-- به دلیل مزاحمتهای یک سری آدمهای حسود و خود باخته نظرات وبلاگ از این به بعد با تایید در وبلاگ نمایش داده میشوند ...!
-- پناه می برم به خدا از شر شیاطین ...!

دیده ای، مردمی که مسافری دارند، با چه حالی افطار می کنند ؟

کسی که ماه رمضان را مسافرت رفته و سفرش آنقدر طول کشیده که روزه می گیرد، افطارها و سحرها، هنگامی که خورشید می رود و می آید، یاد آنهایی می افتد که حالا سر سفره نشسته اند و دل هاشان تنگ شده از این سفره های جدا، از این سفره های دور از هم.

========

میهمانی خداوند دارد تمام می شود و من – چه خام بودم – فکر می کردم هر چه هستم، دعوت ام و اگر هم سفره ات هم نشوم، چشمم که به چشم هایت می افتد؛ چه خیالی !

بعد از این روز و این همه روزه، ببین هنوز چطور پاهایم به زمین زیر پا گره خورده. از پس خودم بر نمی آیم.

بارم قدری سنگین شده که یک قدم هم نمی توانم بردارم ؛ بعد از این همه افطار بی تو.

========

قرآن ها را مقابل صورت باز کنید: " اللهم ... ". مردم تکرار می کنند: " اللهم  " ... " إنی أسئلک " ... " بکتابک المنزل" ... " و ما فیه " ...

========

تجلی صفات !

شب قدر رسیده و مردم، امیدوار آمده اند توی مسجد و قرآن را واسطه کرده اند.

شب قدر، شب اندازه گیری ؛ شبی که اندازه آدم ها را از آن شب می گیرند و قرار می کنند که هر کس چقدر باشد و از این عالم، چقدر نصیبش شود ؛ شبی که قضا و قدر را می نویسند.

========

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند / گر تو نمی پسندی تغییر ده قضا را

========

فریاد رس !

عیسای پیامبر اگر به آسمان رفت، آن شب، شب بیست و سوم ماه مبارک بود و اگر به زمین برمی گردد، برای در رکاب تو بودن است و پشت سر تو نماز خواهد خواند.

من از پس خودم بر نمی آیم اما تو در این عالم صاحب اختیاری، صاحب امر.

وقت سحر است و بار من سنگین و پاهایم سست.ببین که تو بالای سرم نیستی، کارم به کجا کشیده.

                                            در این تاریکی شب چه کنم ؟ ...

از غصه نجاتم می دهی، آب حیات من ؟

=========

حجت خدا !

قرآن را روی سر می گیرم و از پروردگار امشب می خواهم که سهم و نصیب من از این عالم تو باشی و چیزی که ندارم تا به آن تکیه کنم.

پس دستهای خالی ام را بالاتر می برم و نشان می دهم و – گویی سفارشم را کرده باشی – نام تو را می برم.

دستانت را محکم به شبکه های ضریح فرو می بری و دلت را به موج ملکوت می سپاری که بر این سفره ی گسترده اذن حضورت داده اند ..

 فصل ، فصل عجیبی ست. از لبهای انسان ترانه تبسم می بارد.

از چشمهایش شوق پرواز.صدای تپش قلب، آهنگ انتظار را می نوازد.

شبها موج اشکها سرود بندگی می خوانند و هلال رمضان، دلها را بشارت بهشت می دهد.

چه عروج عارفانه ای دست می دهد به قلب کبوتر.

شبها پر از تلاوت است.بنشین و بخوان با نیمه شبهای افتتاح : «اللهم انی افتتح الثنا بحمدک»

آری .. خداوند آغوش گشوده است برای اشکهای تو ! 

ملائک را آوازخوان فرستاده است تا صلا دهند هر که حاجت دارد.

بیایید .. بیایید .. سیاه و سفید را تفاوتی نیست ..

حال زمان مفهوم دیگری دارد ، ثانیه ها با سکوت حرف می زندد و از ملکوت می گویند.

سحر پر از حس حضور است. ازدحام ملایک و صدای بالهایشان، آدمی را به پرواز فرا می خواند.

خداوند پنجره های سحر را گشوده است تا عارفان با یگانه معشوق عالم نجوا کنند .. ( چه حریمی است این حریم .. ) بقچه های متبرک مفاتیح را بگشایند .. سجاده های سلام را باز کنند و سبد سبد نیاز و تمنا تقدیم دوست کنند.

شهر، شهر عجیبی ست .. ضیافت خانه خدا ، عید اولیاء الله ، گرسنگی و عطش برای معرفت، عطش برای عشق و دوری از آتش...

عجب شهری ست .. بر کویر سینه ها ، ابرهای اجابت می بارد..

خدایا ! چه سرزمین متبرکی ست .. رمضان ؛ چه ارتفاع بلندی دارد این شبهای نورانی، چه لحظه های سبزی دارد این ذکر های بارانی ..

حالا مانده ام که آیا مرا خواهد پذیرفت ؟ حالا که جز اشک چیزی ندارم تا تقدیمش کنم و غیر از آه هیچ در توشه ام نیست ..

دستهایم را محکم بر شبکه های ضریح فرو می برم و دلم را به دریای مهربانی اش می سپارم.