سراپا اگر زرد و پژمرده ايم...

ولي دل به پاييز نسپرده ايم...

جانبازهاي شيميايي...هر كدامشان يك دنيا حرفند.نمي دانم ما اين جا چه كاره ايم؟

كاش يك سال به جاي اين همه كاروان راهيان نور،جوان ها را مي بردند پيش يكي از همين يادگارها.ما هميشه در كوچه ي اول مي مانيم...!