امروز تو وبگردیهام به یه چیز عجیب رسیدم

نتونستم به تفاوت ازش رد شم و چشمم رو ببندم و بگم این هم گذشت

در وبلاگ بیا تا برویم نوشته محمدرضا باقری اینطور نوشته بود :

تئاتر دانشگاهی ما با کدام معیار دانشگاه تمدن ساز ایرانی- اسلامی همخوانی دارد؟

جناب آقای دکتر خرمشاد

جناب آقای دکتر اسلامی

بسی مسرور گشتیم که در راستای دانشگاه تمدن ساز ایرانی - اسلامی شاهد برگزاری جشنواره مستهجنات تئاتر دانشگاهی بودیم!

درست است که قلم توان نوشتن در وصف این موضوع ندارد و عکس ها هم تا قسمتی شاید مبهم باشد، و فیلمی هم از گفتارهای زیبای هنرپیشگان آن در دست نیست.

اما بعد از برگزاری این جشنواره فهمیدم هنوز در وزارت علوم جمهوری اسلامی ایران هستند کسانی که تیشه را محکم به ریشه اسلام و ایران می زنند

متولیان محترم فرهنگ دانشجویان

شما که فریاد "ما اینکاره ایم"تان گوش فلک را کر کرده دیگر چرا؟

امیدواریم که تمام این فجایع تنها از سر عدم نظارت باشد که البته آن هم گناهی نابخشودنی است!

ناز و عشوه دخترکان و بی حجابی و گفتارهای ضد دین در این جشنواره با چه هدفی بوده است؟

من که روم نمیشه عکسها رو تو صفحه اول بگذارم . در ادامه مطلب عکسها و باقی ماجرا رو دنبال کیند.

ادامه مطلب...

یک عکس بک گراند به مناسبت ولادت حضرت زینب سلام الله علیها

برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگتر اینجا کلیک کنید.

میلاد با سعادت پیامبر اکرم و حضرت امام جعفر صادق مبارک باد.

چند حدیث گوهر بار از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)

إقرَأ القُرآنَ ما نَهاکَ فَاِن لَم یَنهَک فَلَسَت تَقرَؤُهُ.
مادامی که قرآن تو را از کار بد باز می دارد، آن را بخوان و گرنه حقیقتاً تو قرآن نمی خوانی (بلکه صرفاً لقلقة زبان است.)


آفَـةُ الظَّرفَ الصَّلَفُ، و آفَـةُ الشّجاعـةِ البَغیُ، و آفَـةُ السَّماحـةِ المَنُّ، و آفَـةُ الجمالِ الخُیلاءُ، و آفهُ العبادةِ الفَترةِ و آفَـةُ الحدیثِ الکَذِبُ، و آفَـةُ العِلمِ النِّسیانُ، و آفَـةُ الحِلمِ السَّفَهُ، و آفَـةُ الحَسَبِ الفَخرُ و آفَـةُ الجودِ السَّرَفُ.
آفت زیرکی خودستایی است. آفت شجاعت تعدّی، آفت گذشت منت، آفت زیبایی غرور، آفت عبادت سُستی، آفت سخن گفتن دروغ، آفت دانش فراموشی، آفت بردباری سبک سری، آفت شرافت خانوادگی فخر فروشی و آفت بخشندگی اسراف است.


اَخلِص دینِکَ یَکفِکَ القَلیلُ مِنَ العَمَل.
خالصانه دینداری کن، آن گاه عمل اندک برای تو کافی است.

اَشرَفُ الاِیمان اَن یَأمَنَکَ النّاسُ وَ اَشرفُ الاِسلامَ اَن یَسلَمَ النّاسَ مِن لِسانِکَ وَ یَدکِ.
بهترین ایمان آن است که مردم از تو در امان باشند و بهترین اسلام آن است که مردم از دست و زبان تو در آسایش باشند.


اِستَعینوا علی قَضاءِ حوائِجِکُم بِالکِتمانِ، فَاِنَّ کِلَّ ذی نِعمَـةٍ مَحسودٌ.
در برآوردن نیارهای خود از کتمان کمک بگیرید زیرا هر صاحب نعمتی مورد حسادت قرار می گیرد.


یُقالُ لِصاحِبِ القُرآنِ: اِقرأ و ارقَ وَ رَتِّل کما کنتَ تُرَتِّلُ فی دارِ الدُّنیا، فَاِنَّ مَنزِلَتِکَ عندَ آخِرِ آیهٍ کُنتَ تَقرَؤها.
به کسی که قرآن می داند گفته می شود بخوان، همچنانکه در دنیا با ترتیل می خواندی، زیرا منزلت و جایگاه تو در آخرین آیه ای است که می خواندی.
----

منبع سایت تبیان.

کاروان حرم عشق پس از چهل غروب به غافله سالاری قهرمان کربلا به سوی عاشقان بر میگردد.

اربعین حسینی                                                   سربند
   
حضرت عباس علیه السلام                                حضرت عباس علیه السلام
   
حضرت رقیه سلام الله علیها                           حضرت علی اکبر علیه السلام
   

فرا رسیدن اربعین امام حسین علیه السلام را به عموم شیعیان تسلیت گفته و همگام با غمخوار عالمیان نوای غم سر می دهیم.

صدایی توجه مرا به خودش جلب کرد.
به طرف صدا دویدم
خیلی نزدیک بود
قلبم می‌تپید
صدای آشنایی بود
ته دل احساس قربت کردم، دویدم و سریع قلم و کاغذ را برداشتم و شروع کردم
شروع به نوشتن صدای دلم...
آه..
به ناگاه، اشک از دیده گانم چکید و طراوت وجودت را روی گونه‌هایم حس کردم
بغض عمیقی ته حنجره‌ام نمیگذاشت صدایت کنم
کبوتر دلم را رها کردم تا بیاید به آستانت
بیاید روی گنبد زردت نشیند و صدایت کند
صدایی حک نمود روی قلبم نامت را و نوشت مرا به پایت
پنجره قلبت را بازکردم، صدایت کردم
گونه‌هایم از طراوت حضورت معطر شده بودند
می‌خواندمت، آقای من، مولای من، سرور دلهای شکسته یا اباعبدالله
دیگر توان نشستن نداشتم؛
دلم روانه حرمت بود و جلوی آستان مقدست به خاک افتاده بود و من اینجا در انتظار نگاه تو
در انتظار گوشه چشمی که شاید مرا هم بخوانی به کربلایت
و من در آرزوی نگاه تو اینجا در سرای قربت مانده‌ام؛
آقای من؛
تا کی باید اینجا بمانم و صدایت کنم پس کی مینوازی نوای وصال را
تاکی باید در آرزوی یک یاحسین(ع) در جوار شش گوشه‌ات حسین حسین بگویم
نمی دانم کی لیاقت حضور می‌یابم
اما باز هم در آرزوی کویت می‌گویم
یا اباعبدلله الحسین (ع)

------